| Developer: Nintendo | Platform: Gamecube |
 |
|
||||||||||||||
Een spel dat veel stof heeft doen opwaaien. De ene fan vond de nieuwe cell-shaded stijl vreselijk, terwijl de andere fan deze verafgood. Ik behoorde tot de eerste groep toen ik de eerste screenshots van dit spel voor mijn ogen zag. Een Zelda-fan in hart en nieren, maar desondanks besloot ik dit spel niet te kopen. “Hoe kon dit ooit een goed spel worden?”, vroeg ik mijzelf af. “De sfeer van dit spel kan nooit zo goed worden als in A Link to the Past, laat staan als die van Ocarina of Time.” Het was een verrassing dat ik dit spel voor een zeer aantrekkelijke prijs te koop zag met als gevolg dat ik het toch in huis haalde.
Er was ooit een wereld vol met hoop en voorspoed. Daarin
bevonden zich vele volkeren zoals de Goron’s in de bergen,
de Kokiri in de bossen en het woeste woud en de Hylian in
hyrule met het daarbij gelegen kasteel: Hyrule Castle. In
dit land bevond zich een grote gouden kracht, waarmee men
de hele wereld kon regeren. Een kwaad persoon genaamd Ganon
wilde deze macht voor zichzelf hebben en dat lukt hem. Jarenlang
had hij over de door duisternis verzwolgen wereld geregeerd.
Totdat er een jongen verscheen. Deze jongen had door tijd
en ruimte gereisd om het zwaard der kwade afwering te verkrijgen.
Het lukte hem met de hulp van de 6 sages om Ganon voor altijd
te verzegelen in het gouden rijk; hetzelfde rijk waarin de
gouden macht altijd heeft gelegen.
Deze jongen is sindsdien bekend als de “held der tijd”.
Helaas verstreek de tijd en verdween deze. Plotseling begon
er een kwade wind door het land te suizen en leek het erop
dat Ganon weer terugkwam. De mensen hoopten dat de geschiedenis
zich zou herhalen en dat er weer een held zou opstaan. Dit
gebeurde niet en uiteindelijk ging men bidden tot de goden
in de hoop dat zij iets zouden doen.
Tot de dag van vandaag weet niemand wat er is gebeurd met
dat volk… Maar de legende van de “held der tijd”
leeft nog steeds…
Het is dan ook een gebruik op een bepaald eiland geworden
dat als jongens dezelfde leeftijd bereiken als de “held
der tijd”, dat deze dan 1 hele dag mogen rondlopen in
dezelfde kleding als hem. Dit doen ze in de hoop dat deze
jongens dezelfde moed krijgen als hem en dat zij het ook aandurven
om monsters en ander gespuis te verslaan.
Zoals veel mensen weten zit het verhaal van de Zelda-spellen
altijd vol met ogen en haken. Dat neemt niet weg dat het wel
altijd erg plezant is om dit te ervaren. Zoals gewoonlijk
is het in dit spel het doel om bepaalde voorwerpen te verkrijgen
en dat doe je door verschillende monsters te verslaan met
de dungeons die daar altijd aan voorgaan.
Dan komen we nu aan op een belangrijk kritisch punt van dit
spel. Mensen die de vorige delen uit deze serie hebben gespeeld
weten wel ongeveer dat de dungeons altijd prachtig in elkaar
zijn gezet. Op één of andere manier lopen ze
perfect in elkaar over. Het werd nog beter toen OoT werd uitgebracht.
De puzzels konden nu alle richtingen opwerken. Van links naar
rechts, van boven naar onder. Ik had verwacht dat Nintendo
nu met iets nieuws zou komen. Helaas werd dit maar gedeeltelijk
ingelost. In het begin was het nog wel leuk, maar al gauw
kreeg ik het gevoel van “been there, done that”.
Vooral de moeilijkheidsgraad qua puzzels en bazen liggen op
een dusdanig laag niveau.
Er zijn enkele nieuwe features aanwezig zoals nieuwe wapens
die je ook weer op een hele aparte manier moet gebruiken waarmee
ook weer nieuwe puzzels werden bedacht. De leukste feature
van dit spel vind ik nog het gebruiken van 2 personages in
een dungeon. Dat vond ik toch zo leuk gedaan! Hierbij moet
je beide personages gebruiken om bepaalde puzzels op te lossen.
Dit werkt zeer goed, is net zo goed uitgewerkt maar het is
erg jammer dat dit alleen voorkomt in 2 van het totaal van
6 dungeons in het hele spel, inclusief de final dungeon...
Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat als ik afga op de dungeons
dat de nadelen zwaarder wegen dan de voordelen…
Weliswaar zijn de controls weer goed uitgewerkt, zoals we
gewend zijn. Ze zijn ook grotendeels hetzelfde als in OoT
met als enige verschil dat het vechten veel vloeiender gaat.
Ik kreeg vaak het gevoel dat ik volledige controle had over
mijn zwaard wat erg prettig is tijdens het vechten.
Ohke, hoe zit het met die uitgestrekte wereld? Iets wat altijd
leuk is: het zoeken naar geheimen die hier en daar verstopt
zijn. Het is beter om het gelijk te zeggen: er is nu geen
vaste land om te verkennen. De wereld van dit spel is verdeeld
in een hele grote zee met de daarbij behorende eilanden waarop
of eilandbewoners wonen of een dungeon te vinden is. Als het
spel begint duurt het niet gauw voordat je een eigen bootje
krijgt waarmee je zelf de wereld kan verkennen. Helaas geen
Epona deze keer. Dit zorgt er wel voor dat je een andere speelervaring
krijgt dan elk ander spel uit de serie.
Voorbeelden van een andere speelervaring is dat je kan gaan
schatzoeken m.b.v. een bepaald item. Waar je in OoT golden
skultula’s kon verzamelen, kan je nu op zoek gaan naar
schatkaarten. Deze vind je overal in kistjes, zowel in dugeons
als buiten dungeons. Als je je eigen scheepje hebt, dan krijg
je een wereldkaart die is verdeeld in 36 vakjes. Elk vakje
kan je laten intekenen door een vis die zich altijd bevind
in de buurt van het land van dat vakje. Als deze eenmaal is
ingetekend, dan kan je deze vergelijken met elke gevonden
schatkaart. Komen ze overeen? Dan kan je erheen varen en de
schat opvissen.
Op deze manier kan je op zoek gaan naar rupees, maar het is
ook één van de manieren om een piece of heart
te verkrijgen waarmee je weer je hartjes kan aanvullen.
Ik moet toegeven dat dit in het begin erg leuk was om te
doen. Het was volledig nieuw en iets wat ik nog nooit eerder
had gezien in de serie. Normaal moet je namelijk tig bosjes
omhakken wil je rupees vinden. Nu moet je er echt naar gaan
vissen. Het is alleen jammer dat naarmate je dit meer doet,
het steeds saaier wordt. Er vindt weinig variatie plaats.
Nog erger wordt het als je bent aangekomen op het punt van
het spel waarop je persé op zoek moet gaan naar bepaalde
items in deze grote zee. In totaal moet je 8 items vinden
en van alle 8 was er maar 1tje waarbij ik echt plezier had
om op zoek te gaan naar dit item.
Nu ontstaan er ook gelijk een paar brandende vragen: waarom
heeft Nintendo zo weinig moeite gestopt met het zoeken naar
deze 8 items? Ze hadden gemakkelijk deze 8 items in een dungeon
konden stoppen en er een uitgebreide waterdungeon van maken.
Ook in het begin hadden ze met gemak een extra dungeon kunnen
neerzetten.
Erg jammer allemaal, want tot mijn grote verbazing het spel
heeft wel datzelfde magische tintje. De muziek is gewoon overweldigend
goed in elkaar gezet. Het is jammer dat de echte aloude bekende
themesong gedeeltelijk aanwezig is, maar de overige muziek
maakt dit grotendeels goed.
En als laatste de graphics. Iets wat vele mensen verafgoden.
Ik verafgood deze grafische stijl tot op heden niet, maar
ik heb er wel respect voor gekregen. Het ziet er allemaal
kleurrijk uit en die typische Zelda-sfeer is duidelijk aanwezig.
Dit komt mede door deze aparte tekenstijl.
Ik ben enigszins wel teleurgesteld door dit spel. Ironisch
alleen dat hetgeen waarvan ik dacht dat totaal niet aanwezig
zou zijn, die typische Zelda-sfeertje, overduidelijk aanwezig
is. In potentie zijn er een paar superleuke ideeën aanwezig.
Het is alleen jammer dat Nintendo zo weinig moeite heeft gestopt
in dit spel. Iets dat op te merken is aan het aantal dungeons
en de langdradigheid van sommige geheimen. Het spel is niet
alleen teleurstellend voor de alledaagse gamer, maar zelfs
ook voor een Zelda-fan! Ik hoop echt dat Nintendo veel meer
moeite gaat doen met het vervolg van dit spel, want anders
zie ik de toekomst grimmig in.